Klaus Tuchscherer - ofiara zamachu na skoczni w Lahti?

Ucieczka

Podczas przygotowań do igrzysk w Innsbrucku, na lodowcu Dachstein, reprezentant NRD w kombinacji norweskiej, Klaus Tuchscherer, zakochuje się w pięknej Austriaczce, Annie. Razem knują plan ucieczki sportowca do Austrii zaraz po olimpijskich zmaganiach. Najpierw jednak celem Klausa jest medal najważniejszej imprezy czterolecia, który mógłby być kartą przetargową podczas starań o starty w barwach nowej ojczyzny. Po skoku Klaus zajmuje trzecią pozycję i znajduje się w grze o najważniejsze laury. Po biegu doszło do licznych przetasowań w klasyfikacji. Zawodnik z NRD osiągnął dopiero 20. czas i spadł na piąte miejsce. Do podium zabrakło mu ponad sześciu sekund. Cóż, nie udało się. Teraz nadszedł czas na jeszcze większe wyzwanie - ucieczkę. Wynajęta przez Annę taksówka wiezie Tuchscherera z miejsca zgrupowania reprezentacji NRD do Bischofshofen, tam oboje wsiadają w pociąg jadący do Styrii.

Przypomnijmy, że trwa wówczas zimna wojna, stan ciągłych napięć między komunistycznym Wschodem a Zachodem. Po tym jak Klaus zakotwiczył w Austrii, rozpoczął intensywne starania, by reprezentować swoją drugą ojczyznę. Tyle, że kombinacja wówczas w Austrii prawie nie funkcjonowała. Podczas wspomnianego konkursu w Innsbrucku gospodarze wystawili jednego tylko zawodnika, który został sklasyfikowany na odległej pozycji. Tuchscherer nie miał więc innej możliwości jak przekwalifikować się na skoczka specjalistę. - Chciałem uprawiać mój sport na wolności, pokazać, że można to robić bez brutalnego wyzysku politycznego i szprycowania się dopingiem - mówił po latach. Miał z tylu głowy słowa lekarza kadry NRD Heinza Wuschecha, który rozdając zawodnikom tabletki Oral-Turinabol, tłumaczył, że środki te można przyjmować maksymalnie przez cztery lata, potem organizm zamienia się w ruinę. Nie chciał więc reprezentować już NRD również w obawie o swoje zdrowie.

Za wszystkim stała miłość

Dyrektor sportowy NRD Manfred Ewald chciał namówić Tuchscherera do powrotu, zapewniając go, że uniknie jakiejkolwiek kary. Przekonano jego ojca, by telefonicznie wpłynął na syna. Ten przechodził właśnie załamanie nerwowe, co sprawiło, że Klaus kilka tygodni później wrócił do Niemiec Wschodnich z wcześniejszym zapewnieniem glejtu. - Istniało zagrożenie, że skończę w więzieniu Stasi. Ale chciałem wytłumaczyć rodzicom powody ucieczki i przedstawić im synową - wspomina. Władze dały młodej parze trzy tygodnie na podjęcie decyzji o ich ewentualnej przyszłości w NRD. Tuchscherer za wszelką cenę chciał wracać do Austrii. Przekonał decydentów, że jego ucieczka nie była motywowana politycznie, a za wszystkim stała... miłość. Łatwość z jaką "wypuszczono" go z kraju, kierowała z kolei w jego stronę podejrzenia o szpiegostwo na rzecz NRD.

Już kolejnej zimy 1976/77 reprezentował na skoczniach Austrię, pomimo usilnych zabiegów NRD-owskich działaczy w FIS mających na celu zablokowanie możliwości jego startów.  Zanotował udany występ podczas finału Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen, gdzie znalazł się na piątym miejscu. Żaden ze sportowców reprezentujących jego pierwszą ojczyznę nie podał mu wówczas ręki. Tamtej zimy Klaus wygrał konkurs w Koupio, plasował się w czołówce zawodów w Tarvisio, Murau, Sapporo i Rovaniemi. Na skoczniach był inwigilowany przez reprezentantów NRD, wśród których prym miał wieść wspomniany już Mathias Buse (pseudonim Georg). On sam do dziś, pomimo dowodów jasno go obciążających, nie przyznaje się do tych zarzutów. Monitorował go także legendarny Ulrich Wehling, jeden z najwybitniejszych kombinatorów w historii, były kolega Klausa z reprezentacji wschodnioniemieckich dwuboistów.

Wolność ważniejsza niż medale

- W drużynie Austrii było o wiele bardziej swobodnie i koleżeńsko niż w zespole NRD, gdzie sportowiec był tylko odbiorcą rozkazów, poddanym, który miał wypełniać zadania szkoleniowe i zdobywać medale dla NRD - tłumaczy. Wielkiej kariery skoczka w Austrii nie zrobił, ale notował pojedyncze udane występy. Wygrał Turniej Trzech Narodów, zajął trzecie miejsce podczas Tygodnia Lotów Narciarskich w Ironwood. Karierę skończył w 1982 roku.

Z Anną, którą poślubił, doczekał się dwójki dzieci. Przez ponad trzy dekady pracował jako urzędnik miasta Innsbruck. Mieszka obecnie niedaleko stolicy Tyrolu, śledzi skoki narciarskie, ale wyłącznie w telewizji. 68-letni dziś były skoczek jest wielkim miłośnikiem przyrody, często chodzi w góry, jeździ na nartach i na rowerze. Nigdy nie żałował swojej ucieczki: - Wolności na Zachodzie, której doświadczam od 1976 roku, nie zrekompensowałyby mi żadne medale i kariera sportowa w NRD. 

Czytaj też: Mistrz, oszust, zdrajca - Hans Georg Aschenbach kończy 70 lat